నామం | అంతరార్థము |
---|---|
పద మనుత్తమమ్ | అది ఒక పదం. దానికన్నా ఉత్తమమైన పదం లేదు. పదమంటే మాటకావచ్చు. స్థానం కావచ్చు. చెప్పే మాటలేదు. చెప్పబడే స్థానంలేదు. వాచ్యవాచకాలు రెండూ లయమయ్యే తత్త్వమది. |
లోకబంధుః లోకనాథః మాధవః భక్తవత్సలః |
అయినా వాచ్యవాచకరూపమైన లోకంతో సంబంధం పెట్టు కొన్నాడా ఈశ్వరుడు. లోకానికంతా నియామకుడు. మరలా న+అథ - గమ్యం కూడా, మా ఈ లోకవిభూతి కంతా ధవ-భర్త, కనుకనే దాన్ని గాక తన్ను భజించిన వారికే వత్సలుడు. వారిలో వసిస్తాడు. |
సువర్ణవర్ణః హేమాంగః వరాంగః చందనాంగదీ |
సువర్ణం చైతన్యప్రకాశమే. అదే వర్ణం పరమాత్మకు. అదే అంగం. శరీరం కూడా. చిద్రూపం కాబట్టి శ్రేష్ఠమైన (వర) దా శరీరం. అంగద అంటే ఆభరణాలు. ప్రీతికరమైన నామరూపాలే ఆభరణాలు దానికి. |
వీరహా విషమః |
విశేషంగా బయటపడ్డదంతా హతం చేసినవాడా పరమాత్మ, విషమ తనకు సమానుడు లేనివాడు. |
శూన్యః ఘృతాశీః |
స్వగతమైన భేదమసలే లేనివాడు (శూన్య) కరగిపోయిన (ఘృత) కోరికలు (ఆశీః) కలవాడు - నిష్కాముడు. |
అచలః చలః |
కామం లేకుండా అచలుడు. పెట్టుకొంటే చలుడు. రెండూ ఆయన చేతిలోనే ఉన్న ద్వంద్వాలు. |
అమానీ మానదః మాన్యః లోకస్వామీ త్రిలోకధృక్ |
తన కభిమానం లేనివాడు. మనకది ప్రసాదించేవాడు. ఎందు కిచ్చాడో దాని అంతరార్థం బాగా మననం చేసి చూస్తే (మా+అన్య) నీవు నాకు వేరుకాదని బోధించేవాడూ, ఇంతకూ లోకానికంతా స్వామి. ఆయన సొమ్మిది. త్రిలోకాలనూ అదుపులో పెట్టుకొనే వాడికేమిటి జవాబు. అప్రధృష్యుడు. |
Page 53