నామం | అంతరార్థము |
---|---|
అమోఘః | మోఘః అంటే మోహం - అలాటి ఔన్నత్యమే అందుకొంటే ఇక మోహమే లేదు. అమోహుడే- అమోఘుడే జీవుడు. |
శుచిః ఊర్జితః |
మోహమే అసలైన కాలుష్యం. అది వదలిపోతే శుచిత్వమే. శుచి అయితే అంతకన్నా బలంలేదు. ఊర్జమంటే బలం. వీర్యం. అది ఉన్నవాడు ఊర్జితుడు. |
అతీంద్రః సంగ్రహః సర్గః |
జీవరూపంగా కనపడుతున్నా (ఇంద్ర) అతీంద్రుడు వాడు. జీవతత్త్వాన్ని తనలోనే సంగ్రహించి ఉన్నాడా పరమాత్మ అసలు. అలా కాకుంటే మరలా సృష్టించలేడు. సర్గమంటే సృష్టి, ఉన్నదే బయట పడుతుంది. లేనిది పడదు. |
ధృతాత్మా నియమః యమః |
తనలో నుంచి జీవభావాన్ని బయట పెట్టి మరలా దాన్ని తాను ధరించి కూచున్నది. ధృతాత్మ అంటే అదే అర్థం. అలా యమ నియమాల నవలంబించి సాధన చేస్తుంది. |
వేద్యః వైద్యః సదాయోగీ |
సాధన చేసి తెలియవలసింది మరలా తన స్వరూపమే. దాన్ని తెలుసుకొనేవాడు తానే, తెలియబడవలసిన వాడైతే వేద్య ఈశ్వరుడు. తెలుసుకోదలిస్తే వైద్యుడు. వేదమంటే జ్ఞానం. అది ఇద్దరికీ సమానమే. సాధన చేయకున్నా వేద్య వైద్యులు (జీవేశ్వరులు) ఇద్దరూ సదా యోగులే. అవినాభావంగా కలిసి ఉన్న తత్త్వాలే. |
వీరహా | అయితే విశేషంగా ఈరణం (వి+ఈర) అంటే ప్రసరణ చెంది జీవ ప్రపంచాదులను పట్టుకొన్నాడీ జీవుడు. దానిని హా హననం చేస్తే గాని ఆ ఐక్యం అనుభవానికి రాదు. |
మాధవః మధుః |
అది ఈ మా-సంసారానికి ధవుడైన ఈశ్వరుడే చేయాలి. చేస్తే జీవుడి కేర్పడ్డ ఈ వీరత్వం పోయి సంసారం మధువుగా మారు తుంది. మధువంటే ఇక్కడ అమృతం మోక్షపదమని భావం. |
Page 20