దానికోసం జీవితాంతమూ ప్రాకులాట సాగిస్తున్నాము. ఎంత సాగించినా అది రోదసీ రేఖలాగా మనకందటం లేదు. అందటానికది మనకు బాహ్యమైన పదార్థమైతే గదా. అది గుర్తించకనే ఈ ప్రాకులాట. గుర్తిస్తే ఏదీలేదు. కంఠచామీకర న్యాయమే.
అయితే ఒక సందేహం. గుర్తించకముందు నేనే. గుర్తించిన వెనుకా నేనే గదా. అలాంటప్పుడీగుర్తించటం మూలంగా క్రొత్తగా కలిగే ప్రయోజనమేమిటి. వాస్తవమే. క్రొత్తగా వచ్చిపడేదేమీ లేదు. కాని ప్రయోజనం కాని ప్రయోజనమొకటుంది ఈ అన్వేషణ వల్ల. అదే పాప్మదోషాది వర్జితః మూడు విధాలైన పాపాలు పట్టి పీడిస్తూ వచ్చాయంతకు ముందు. ఒకటి అవిద్య. రెండవది కామం. మూడవది కర్మ. నా అఖండ తత్త్వాన్ని గ్రహించకపోవట మవిద్య. అది ఖండమై కనిపిస్తే దాన్ని పొందాలని అభిలషించటం కామం. పొందటానికి చేసే ప్రయత్నం కర్మ. ఇవి మూడూ ఒకదానికొకటి కారణమై అన్నీ కలిసి చివరకు మనలనీ సంసార సాగరంలో పడద్రోశాయి. దీన్ని తప్పించుకోవాలంటే అన్నింటికీ మూలకారణమైన అవిద్యను ముందు నిర్మూలించాలి. దాన్ని నిర్మూలిస్తే చాలు. మిగతాదంతా నిర్మూలమై పోతుంది. అవిద్యకు విరుగుడు విద్యే. అంటే అఖండమైన జ్ఞానమే. ఈ విచారణ చేయకముందది అవిద్యాదులవల్ల మనకు పరోక్షంగా ఉండి పోయి అనుభవానికి రాలేదు. ఇప్పుడా విచారణ పూర్తి అయ్యసరికదే అపరోక్షమై అనుభవానికి వచ్చింది. ఇదే ఇక్కడ మనం చెప్పుకోదగిన ప్రయోజనం.
దేహాత్మ ప్రత్యయో యద్వ
త్ప్రమాణత్వేన కల్పితః ।
లౌకిక స్తద్వదే వేదం ప్రమాణం
త్వాత్మ నిశ్చయాత్ ||
దీనితో ప్రమేయం కూడా పరిశుద్ధమయి ప్రమాతృ ప్రమేయాలు రెండూ అఖండమైన ఆత్మ చైతన్యంగానే దర్శనమిచ్చాయి. ఇచ్చాయంటే అది మాటలో గాదు. అనుభవానికి రావాలి. అనుభవానికి వచ్చినపుడే పరిపూర్ణత. అలాటి పూర్ణానుభవమెలా కలుగుతుంది. ఏ అనుభవమైనా కలగాలంటే దానికొక ప్రమాణ మనేది ఉండి తీరాలి. ప్రమాణమంటే జ్ఞానసాధనమని పేర్కొన్నాము. అది బాహ్యజగత్తుకు సంబంధించి ప్రత్యక్షమైతే, భావ జగత్తుకు సంబంధించి అనుమానం. ఏ జ్ఞానం కలిగినా మనకీ రెండింటి మూలాన్నే కలుగుతున్నది.
Page 11
