ఇంతకన్నా ఏమీ లేదని మనసుకు గట్టి చేసుకొంటూ చూడటం అలా చూసే కొద్దీ అంతకంతకీ విశేషాలన్నీ విశేష రూపాలుగా గాక అన్నీ కలిసి అలికినట్లు ఒకే ఒక సామాన్య రూపంగా మారి మనకు సాక్షాత్కరిస్తాయి. అంటే అంతవరకూ విజాతీయంగా కనిపించిన వన్నీ సజాతీయంగా అనుభవానికి వస్తాయన్న మాట. అప్పుడిక విశేష దృష్టి అనేదే లేదు కాబట్టి ఇది నాకు కావాలి ఉపాదేయం అది అక్కరలేదు హేయం అనే ద్వైత వ్యవహారానికి చోటు లేదు. లేకుంటే అక్కడికి సంసారమే నిలిచిపోతుంది. సంసారం నిలిచిపోతే అది ఒక సాయుజ్యమే. దీనితో సమాధి Transcendence వ్యుత్ధానము Transaction అనే తేడా లేకుండా వ్యవహార సమయంలో కూడా సమాధి భావనే చోటు చేసుకొంటూ పోతుంది. అప్పుడు జీవితమంతా సమాధే. నిత్య సమాధి ఆదిలో మన జీవితం నిత్య సంసారమైతే అంతంలో అది నిత్య సాయుజ్యంగా అనుభవానికి వస్తుంది.
ఇదుగో ఈ అనుభవమే బ్రహ్మానుభవం ఆత్మానుభవం సర్వాత్మానుభవం సర్వమూ ఆత్మ రూపంగా అనుభవానికి రావటమే సర్వాత్మానుభవం. సర్వమూ అంటే ఏమిటా సర్వం జగత్తు - జీవుడూ ఈశ్వరుడూ ఈ మూడే. జగత్తును బట్టి జీవుడైతే జీవుణ్ణి బట్టి ఈశ్వరుడు సృష్టి అయినారు. కాబట్టి జగతొకటి హుళక్కి అయితే చాలు. తతిమా రెండూ హుళక్కి అయినట్టే మూడూ హుళక్కి అంటే అది మరలా చార్వాకుల నాస్తిక వాదమో - బౌద్ధుల శూన్య వాదమో నని భ్రమ పడరాదు మనం.
Page 93
