పోతే మూడవ భూమిక అదే ఆఖరి భూమిక కూడా. కార్య జగత్తును దాని కారణ చైతన్యంతో ముడిపెట్టాము. పట్టుకొన్నాము మంచిదే. కాని ఇంకా కార్యమనీ - కారణమనీ - ద్వైత దృష్టి ఉంటూనే ఉంది. అది ఉన్నంతవరకూ సంసారమే గాని సాయుజ్యమని చెప్పటానికి వీలులేదు. ద్వైత మద్వైతంగా మారితేనే సాయుజ్యం. ఇది ఇప్పుడెలా అందుకోవాలని ప్రశ్న. అదే సెలవిస్తున్నారు. “నాన్యత్కించన విద్యతే విమృశతాం యస్మాత్పరస్మాద్విభోః" అని విమృశతాం బాగా విమర్శించి చూచేవారికి నాన్యత్కించన విద్యతే మరేదీ వేరుగా కనిపించదు. వేరుగా అంటే దేనికి వేరుగా యస్మాత్పరస్మాద్విభోః ఆ పరమాత్మ తత్త్వానికి ఎవరు పరమాత్మ అంటే సర్వవ్యాపి అయిన పరిశుద్ధ చైతన్యమే నేను నేను అని సర్వోపాధులలో అనుకొంటూ ఉన్నదేదో అది సదాత్మకం స్ఫురణ మని ముందు నుంచీ చెబుతూ వచ్చిందే.
దానినే విమర్శిస్తూ పోవాలి మనం. విమర్శించట మంటే విశేషంగా తడవి చూడటమని అక్షరర్దాం. చేతితో తడవినట్టు తడవి చూడాలి సాధకుడు తన మనసుతో. ఎందులో. చరా చర పదార్థాలలో ప్రతి ఒక్క దానిలో ఏమిటీ తడవి చూడవలసింది ఆ సదాత్మకమైన స్ఫురణను అంటే సత్తా స్ఫూర్తులను. సత్తాస్ఫూర్తులన్నా - సచ్చిత్తులన్నా అస్తి భాతి అన్నా - అన్నీ ఒకటే. అచ్చ తెలుగులో చెబితే ఉండటం భాసించటం అనే రెండు లక్షణాలు.
Page 86
