నేననే స్ఫురణతో పాటు నేను చూస్తున్న ప్రపంచం కూడా నాకు స్ఫురిస్తూనే ఉంది కనుకనే ఇది అసలు నేను కాదు. నకిలీ నేనని ఘోషించటం.
అయితే ఎంత వరకంటే అసలు దొకటి ఉందని దాని జాడ గుర్తించటానికి - గుర్తించి ఎప్పటికైనా దాన్ని పట్టుకోవటానికి తోడ్పడుతుంది నకిలీ నేను. ఆకాశంలో ఎగిరే పావురం నీడ నేల మీద కనిపిస్తుంది. ఇప్పుడీ కనిపించేదే పావురమా. కాదు నకిలీ రూపం. అయినప్పటికీ ఇది ఆ విను వీధిలోపోయే అసలు పావురాన్ని చూడటానికి తోడ్పడుతుంది. అసలు దాన్ని పట్టుకొన్నామంటే ఇక దీని ఊసు మనకక్కరలేదు. తొలిగిపోతుంది. అందుకోసమే ఉందది. దీని ప్రయోజనం దాన్ని చూడటమే. అలాగే నేననే ఈ స్ఫురణ మనకు కలుగుతున్నదంటే ఇది ఆత్మ కాదు. ఆత్మకు నీడలాంటి అహంకారం Ego అనాత్మ జగత్తుతో కూడింది గనుక ఇది నేననే భావమే అయినా పరిచ్ఛిన్నమైన Limited నేను. కనుకనే ఆత్మ అనకుండా అహంకారమన్నారు. దీన్ని వేదాంతులు. దేహేంద్రియ విషయ వేదనాదికమైన అనాత్మ సంపర్కమున్నంత వరకూ ఇది కర్తృ రూపమైన Active అహంకారమే. సాక్షి రూపమైన Passive ఆత్మకానేరదు. ఆత్మ కావాలంటే ఈ అహమనే స్ఫూర్తికి మమ అనే అనాత్మ ప్రపంచం స్ఫురించ గూడదు. అంటే అది కూడా ఆత్మచైతన్యంలోనే లయమై అంతా ఆత్మేననే అఖండ జ్ఞానముదయించాలి.
ఇలాటి పూర్ణానుభవం కలగాలంటే దానికి శ్రవణాది రూపమైన సాధన కావాలి. మరి శ్రవణం చేయాలంటే గురూపదేశం లేకుండా అది కలగదు.
Page 70
