కాని కొంచెం దగ్గరగా వెళ్లి పరకాయించి చూచేసరికి వాడేనని పోల్చుకోగలిగాను. ఇప్పుడీ పోల్చుకోవటమూ గుర్తుపట్టటమూ ఎలా జరిగింది. అంతకు ముందు చాలాకాలం వాడితో కలిసి ఉన్న అనుభవం వల్లనే గదా. ఆ ప్రత్యక్షానుభవమే మధ్యలో ఆ వ్యక్తి పరోక్షమైనా మరలా ప్రత్యక్షం చేసి చూపగలిగింది. రెండు ప్రత్యక్షాల మధ్యలో నైనా నాకు పరోక్షమే గాని వాడికి వాడు ప్రత్యక్షమే అలా కాకుంటే మరలా నాకు ప్రత్యక్షం కాలేదు. సోయం దేవదత్తః ఇంతకు పూర్వం ఏ దేవదత్తుడిని ఒకానొక చోట చూచి ఉన్నానో ఆ దేవదత్తుడే వీడని మరలా ఇప్పుడీ ప్రదేశంలో గుర్తించటం లాంటిది. అలా గుర్తించగలిగామంటే ఇక వాడూ వీడనే తేడా ఏముంది. ఇద్దరూ ఒక్కరే కావలసి ఉంది. కేవలం దేశకాలాలలోనే తేడా. వ్యక్తిలో కాదు. వ్యక్తిలో కానపుడు మధ్యకాలంలో మనకు కనపడకపోయినా ఆ వ్యక్తి ఉండాలి గాని లేకుండా ఎలా పోతాడు. పోతే మరలా ఎలా కనిపించగలుగుతాడు.
అలాగే ప్రస్తుత మీ సోయం దేవదత్తః అనే న్యాయాన్నే సోహమనే ఆత్మ భావానికి కూడా అన్వయించుకోవాలి మనం నిన్న రాత్రి నిద్రించక పూర్వం ఏ అహం పదార్థముందో ఆ అహం తత్త్వమే ఇప్పుడు మెళకువ వచ్చిన తర్వాత కూడా అనుసంధాన మవుతూ ఉంది నాకు. మధ్యలో లేనట్టు భాసించినా అది అనుపలబ్ధి Absence గాని అభావం Annihilation కాదు. ఆ భావమే అయితే సోహం ఆ నేనే ఈ నేనని ప్రత్యభిజ్ఞ ఏర్పడదు. అంటే నేను నిద్రపోయి నా స్థానంలో మరొకడు నిద్ర లేవడు.
Page 64
