అవి బంగారమనే మూలపదార్థానికి భిన్నంగా ఉన్నవా లేవు గదా. అలాగే ఈ చరాచర పదార్థాలన్నీ సువర్ణం లాంటి చైతన్యం తాల్చిన వివిధ రూపాలే. చైతన్యానికి భిన్నమెలా అవుతాయవి.
అప్పటికి ఈ నామ రూపాదులన్నింటినీ కలిపి చైతన్య రూపంగానే దర్శించాలి. కాని అలా దర్శిస్తున్నావా ఇప్పుడు లేదు. మరి ఎలా దర్శిస్తున్నావు.
నిరాకారమైన చైతన్యాన్ని ఖండాలు చేసి సాకారంగా భావించి చూస్తున్నావు. పెండ్లామని బిడ్డలని ఇండ్లని వాకిండ్లని వ్యాపారాలని వ్యవహారాలని కష్టాలని సుఖాలని ఇలా నానా విధాలుగా చూస్తున్నావు. ఈ చూచేవన్నీ దాని రూపాలే గాని అదికాదు. ఎందుకంటే రూపాలనేకం అది ఏకం ఇవి ఖండం. అది అఖండం. ఇవి ఒక దాని కొకటి విజాతీయం. అది వీటన్నిటికీ సజాతీయం. మొత్తానికి అమూర్తమూ అఖండమూ అయిన తత్త్వాన్ని ఖండం చేసి చూస్తే అది వీటిలో ఎలా ఇముడుతుంది. పరిపూర్ణమైనది పరిమితమైన దానిలో ఒదగటమనేది అసంభవం గదా.
ఇది ఎలా ఉందంటే కొందరు గ్రుడ్డివాళ్ళొక ఏనుగును చూచి వద్దామని బయలుదేరారట. వాళ్లందరూ పుట్టు గ్రుడ్డివాళ్ళు. అంతకు ముందెప్పుడూ అలాంటి జంతువును చూచిన అనుభవమే లేదు వాళ్లకు. అయినా కుతూహలం కొద్దీ వెళ్లి చూచారు. చూచారంటే ఏమి చూచారు. చూసేందుకు కళ్లేవి. చేతులతో తడవి చూచారు. తడవితే ఏమని తోచింది వాళ్లకు. ఒక్కొక్కరి కొక్కొక్క విధంగా తోచింది.
Page 51
