కనుక అదే సమస్త ప్రపంచానికీ కారణం మూల కారణం కారణగుణాలే గదా కార్యంలో ప్రవేశిస్తాయని పేర్కొన్నాము. కారణ గుణాలేమిటిక్కడ? సత్తా, స్పురత్తా-ఇవి రెండు. రెండని మాటేగాని రెండూ అవినా భూతంగా ఒకే తత్త్వం. అందుకే సదాత్మకమైన స్పురణ మన్నదాచార్యుల వారు. ఈ స్ఫురణే "అసత్కల్పార్థగం భాసతే” స్వతహాగా అసత్కల్పమైన ఈ చరాచర ప్రపంచం మీద పోయి పడింది. పడేసరి కిందులో ప్రతి ఒక్కటీ ఉన్నది ఉన్నదని దర్శిస్తున్నాము మనం. నాలో ఉన్న జ్ఞాన జ్యోతి ప్రసరించకపోతే ఏ ఒక్కటిగానీ నాకు ఉందని భాసించేది కాదు. ఏదైనా ఒకటి ఉందని నాకు భాసిస్తున్నదంటే అది ‘యస్యైవ స్ఫురణం'. నా భాస దానిలో ప్రవేశించటం వల్లనే నేననే వాడనొకడ నుంటూ దానిని కూడా ఉందని చూస్తున్నాను. అంటే నా వెలుగునే ప్రపంచానికి పంచి పెడుతున్నాను. అందువల్లనే నాకిది ఉన్నట్టు భాసిస్తున్నది. ఆ మాటకు వస్తే భాసిస్తున్నదిదిగాదు. నా చైతన్యమే! నా రూపంలోనూ, నేను చూచే ప్రపంచ రూపంలోనూ రెండు విధాలా నాకు భాసిస్తున్నదని అనుకోవాలి మనం.
దీనిని బట్టి తేలిందేమి టింతకూ ఈ ప్రపంచం దీని పాటికిది లేదని. దీని పాటికి లేక ఎలా ఉందయితే? ఆత్మ సత్తాయే దీని సత్తా Existance. ఆత్మ స్ఫురత్తయే దీని స్ఫురత్త Appearance. కనుక ఆత్మ రూపంగానే ఉందీ ప్రపంచం. ప్రపంచ రూపంగా కాదు. ఎలాగైతే ఒక ఘటం ఘట రూపంగా లేదో మృద్రూపంగానే ఉందో. అలాగే ఈ చరాచర ప్రపంచం కూడా నామ రూపాత్మకంగా లేదు.
Page 33
