పరిపూర్ణమైన చైతన్యం పరిచ్ఛిన్నమైతే దానినే గదా జీవుడంటున్నాము. పరిచ్ఛిన్నం చేసిం దెవరు? ప్రపంచమనే ఉపాధే గదా! ఈ ఉపాధి లేకుంటే మన చైతన్యం పరిపూర్ణమై అప్పుడీ జీవభావమే లేకపోయేది. కాబట్టి ప్రపంచాన్ని బట్టే జీవుడు. అలాగే ఈశ్వరుడనే భావం కూడ ఈ జగత్తనేది ఒకటి ఉండటం వల్లనే ఏర్పడింది. లేకుంటే అదీ లేదు. కారణ మేమంటే జగత్తనే ఉపాధి పోయి మన ఈ జీవ చైతన్య మెప్పుడు పరిపూర్ణత నందుకొంటుందో అప్పుడదే ఈశ్వరుడు. ఈశ్వరుడంటే ఏదోగాదు. నిరుపాధికమైన చైతన్యమే. మనం సోపాధిక మైన చైతన్యమనుకొన్నంత వరకూ అది మనకు వేరుగా కనిపిస్తూ వచ్చింది. సోపాధికం కాదు వస్తుతః నిరుపాధికమే మనమని గ్రహించి నప్పుడిక ఈశ్వరుడనే మాటకర్థమేముంది? జీవుడే నిష్ప్రపంచంగా విస్తరించి ఈశ్వరుడని పిలవ బడుతున్నాడు.
అంచేత జీవ జగదీశ్వరులనే భావాలు మూడుగా కనిపిస్తు న్నప్పటికీ మూడింటిలో మనకు సమస్య జగత్తువల్లనే. మన స్వరూపమే అయిన జీవభావం వల్లకాదు. మన పరిపూర్ణ స్వరూపమైన ఈశ్వర తత్త్వం వల్ల కాదు. ఈ జగత్తనే సమస్యను పరిష్కరించుకో గలిగితే పరిపూర్ణమైన మన స్వరూపం మనకు సాక్షాత్కరిస్తుంది. అప్పుడు మనకు భిన్నంగా మరొక భావమంటూ లేదు కాబట్టి సంసార గంధం కూడా లేని మోక్షపదాన్ని అందుకోగలం. ఎటువచ్చీ ఈ ప్రపంచ సమస్యను పరిష్కరించటమే ఇప్పుడు మనం చేయవలసిన పని. అది సూచించ టానికే విశ్వం అనే మాటతో ప్రారంభించారు. తమ స్తోత్రాన్ని భగవత్పాదులు.
Page 14
