“సవ్యాలః కృత్తి వాసాః” ఒడలంతా ఒక పెద్దకాల సర్పం ప్రాకుతుంటే గజ చర్మాన్నే వస్త్రంగా ధరించి ఆసీనుడయి ఉన్నాడు మహానుభావుడు. అలాంటి దక్షిణామూర్తి “సతత మవతునః" కలకాలమూ మనబోటి సాధకులను సంరక్షించుగాక. ఎందుకంటే “దక్షిణామూర్తి రీశః” ఆయన దక్షిణామూర్తే గాక ఈశుడు సమర్ధుడు కూడా. దక్షిణామూర్తి గనుక సర్వజ్ఞుడు ఈశుడు గనుక సర్వ సమర్ధుడు సర్వజ్ఞతా సర్వ శక్తతా రెండూ సంపూర్ణంగా ఉన్నవాడు గనుకనే మనబోటి జీవకోటి సమస్య ఏదో గ్రహించగలడు. దానిని తొలగించు కొనే మార్గ ముపదేశించి మనలను సంరక్షించనూ గలడు. ఇదీ ఆ విగ్రహాన్ని దర్శిస్తే మనకు కలిగే భావన.
మంచిదే కాని ఇదంతా కేవలం సగుణమైన భావనే గదా. ఇలాటి సగుణ మూర్తి ఏ దేవళంలో తొంగి చూసినా కనిపిస్తుంది. దానినెలా భావించినా ఏర్పడుతంది. సగుణమంటే అది ప్రాపంచికమే గదా. పారమార్థిక మెలా అయింది పారమార్థికం కాకపోతే అది మనల కెలా కాపాడుతుంది. సంసార బంధం నుంచి మోక్షాన్ని ప్రసాదించినపుడే గదా కాపాడటమనే మాట కర్థం. అది తత్త్వాన్ని సగుణంగా సాకారంగా భావిస్తే ఎలా. నిర్గుణ నిరాకారంగానే దర్శించాలి సాధకుడెప్పటికైనా. నిజమే. నిరాకారంగానే దర్శించాలి తత్త్వాన్ని. అదే సంసార బంధమోచకం సందేహం లేదు. కాని ఈ సాకారమేదో గాదు. ఆ నిరాకారమే తన మాయా శక్తి విలాసం చేత సాకారంగా భాసిస్తున్నది.
Page 101
