నామం | అంతరార్థము |
---|---|
మహాక్రమః మహాకర్మా మహాతేజాః మహోరగః మహాక్రతుః మహాయజ్వా మహాయజ్ఞః మహాహవిః |
దేశకాల వస్తువులు మూడూ ఆక్రమించిన వాడు. బ్రహ్మాండాన్నే సృష్టించినవాడు. దాన్ని తన చైతన్యతేజంతోనే వెలిగిస్తున్నవాడు. ఉరగ-కుండలిని ప్రాణశక్తి. దానికంతటికీ ప్రాణస్థానమైనవాడు పరమాత్మ. అది తనలోనే ప్రవేశించి (క్రమ) తనద్వారానే పనులు చేయిస్తూ (కర్మ) తనలోనే జీవిస్తూ ఉందనే (ఉరగ) నిశ్చయ జ్ఞానంతో (క్రతు) యజమానుడయి (యజ్వా) జీవితమే యజ్ఞమని భావించి తన దనేదంతా ఆ జ్ఞాన యజ్ఞంలో హోమం (హవిః) చేయటమే సాధన. |
స్తవ్యః సప్తప్రియ స్తోత్రమ్ |
సాధకుడు స్తుతింపవలసినదీ-స్తుతి అంటే సుముఖత చూపేదీ-స్తుతించే సామగ్రీ - స్తుతించే ప్రకారమూ, స్తుతి. |
స్తుతిః స్తోతా రణప్రియః |
అసలీ స్తుతి చేసే సాధకుడూ (స్తోతా) ఈ వాగ్వ్యాపారమంతా ఆ చైతన్య విభూతే. దాని పరిధిలో జరుగుతున్నదే ఇదంతా. రణనమంటే నాదం. అదంటే ఇష్టపడేదా తత్త్వం. అప్పటికి బ్రహ్మ, యజ్ఞ, స్తవ (రణ) ఇవి మూడూ మన మనోవాక్కాయా లనే త్రికరణాలకూ సంకేతం. ఈ కలాపమంతా ఆ పరమాత్మే అన్నప్పుడిక వీటిద్వారా సాధించవలసిన ఏకైక గమ్యమదేనని చెప్పినట్టయింది. |
పూర్ణః పూరయితా |
అది ఎప్పుడూ పూర్ణస్వరూపమే. కనుక ఈ సాధకుడికి కూడా ఆ పూర్ణత్వాన్ని ప్రసాదిస్తాడు. (పూరయితా) |
పుణ్యః పుణ్యకీర్తిః |
తద్ద్వారా వీడికి పట్టిన అవిద్యా మాలిన్యం క్షాళితమయి (పుణ్య) శుద్ధి అవుతాడు. విద్యావంతుడనే కీర్తి గడిస్తాడు. సంసారమనే |
Page 50