పోతుంది. చూపొకరిచ్చినా చూచే స్తోమత ఒకటుండాలి గదా మానవుడికి. అది స్వయంగా తాను ప్రపంచానికి మూలమైన పరమాత్మ తత్త్వాన్ని చూచినపుడు గాని ఏర్పడదు. వేషధారిని చూడకుండా అతని వేషాలను చూస్తే భయపడి చస్తాడు. అలా చూచాడు అర్జునుడు. భూన భోంతరాలు వ్యాపించిన భూత భవిష్యత్తులు వ్యాపించిన దేవదానవ మానవ పిపీలికాది బ్రహ్మ పదార్ధాలన్నీ వ్యాపించిన రూపాన్ని, ఒక్కసారి చూడగానే అలవాటు లేక హడలి పోతాడు. దానికి కారణం దేశకాల వస్తు రూపాలనే చూచాడు గాని - అవన్నీ దేనికి చెందినవో ఆ మూలతత్త్వాన్ని చూడలేదు. అర్జునుడనేది ఒక నెపం. మనమే అర్జునులం. మనమూ అఖండమైన తత్త్వాన్ని చూడకుండా అది ప్రదర్శించే ఈ విశ్వరూపాన్ని ఏ కొంచెమో చూచి హడలిపోతున్నాము. ఇక అంతా చూస్తే ఎంత భయంకరమో ఎంత బెంబేలు పడతామో.
భక్తి యోగం
అయితే మరి ఎలా చూడాలి. ఎలా అలవరుచు కోవాలా దివ్య దృష్టి. అనన్యమైన భక్తి యోగంతోనే అలవడుతుందా దృష్టి. అన్యమైన దాత్మ కన్నా వేరొకటి లేదనే భావనే అసలైన భక్తి. మనోవాక్కాయ వ్యాపారాలన్నీ
Page 55
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు