ఆభరణాలన్నీ సువర్ణమని చూస్తే సువర్ణంగానే కనిపించవా. అలాగే కనిపిస్తాయి చరాచర పదార్థాలన్నీ. సందేహం లేదు. కనిపిస్తే అంతా కలిసి ఏకమూ నిరాకారమూ అయిన ఆత్మచైతన్యమే గనుక అది విభువవుతుంది. వివిధ రూపాలుగా నిపించే దేదో అది విభువు సచ్చిదాత్మకమైన ఆత్మే గదా వివిధమైన అనాత్మ రూపాలు ధరించి మనకింతవరకూ గోచరిస్తూ వచ్చింది. ధరించేసరికి ఈ ధరించిన రూపాలన్నీ కార్యమనీ - ధరించిన ఆ చైతన్యం కారణమనీ ద్వైత రూపంగా భావిస్తూ వచ్చాము.
ఎప్పుడు ఈ కార్యజగత్తులో లోతుకు దిగి ఇదంతా సచ్చిద్రూపమే గదా అని దృష్టించి చూచామో అప్పుడీ కార్యమా కారణంలోనే లయమై దానికన్నా వేరనే భావమిక ఉదయించదు. మనకు కార్యం లేకపోతే కారణమనే మాటకు కూడా ఇక అర్థం లేదు. ఎందుకంటే రెండూ పరస్పర సాపేక్షమైన Interde-pendent భావాలు. ఒకటి లేకుంటే వేరొకటుండదు. కాబట్టి రెండూ కలిసి సుందోప సుందన్యాయంగా ఈ చూచే మన దృష్టిలోనే సమసిపోతాయి. పోతే దృష్టి అనేది ద్రష్ట కవినాభూతం Inseparable గనుక చివరకంతా ఆత్మ స్వరూపంగానే అనుభవానికి రాగలదు. దీనికే సర్వాత్మ భావ మనిపేరు.
Page 88
