అదే బహిరివ ఉద్భూతం. వెలపల ఉన్నట్టు తోస్తుంది. ఉన్నట్టు అనవలసిందే గాని ఉన్నది అని చెప్పటానికి లేదు.
అలాగే మన చైతన్యం లోపల ఉన్నదే సత్యం దీనికి బాహ్యంగా ఉన్నట్టు కనిపించేదంతా దాని ఆభాసే Reflection గాని సత్యం కాదు. ఎందుకంటే ఏది కనిపించినా చైతన్య పరిధిలోనే కనిపించాలి నీకు. ఆ సరిహద్దు దాటితే చైతన్య స్పర్శ కోల్పోతుందది. అంటే చైతన్య మక్కడ ప్రసరించదని అర్థం. ప్రసరించకపోతే ఆ పదార్థమొకటి ఉన్నట్టు మనకెలా తెలిసింది? తెలియకపోతే దాని కస్తిత్వమే లేదు. జ్ఞానమే ప్రమాణం Proof దేనికైనా. కాబట్టి ప్రపంచమంతా మన లోపల ఉన్న దానినే వెలపల ఉన్నట్టుగా చూస్తున్నాము మనం. ఒక స్వప్నంలో చూచినట్టు చూస్తున్నాము. స్వప్నంలో చూడటం నిద్ర వల్లనైతే జీవితంలో చూడటం మాయయా మాయవల్ల. మాయ అంటే అజ్ఞానం. మన స్వరూప జ్ఞానం మనకు లేకపోవటం. నిద్రలోనూ అదే జీవితంలోనూ అదే. నిద్రలో మనలను మనం మరచి చూచే సరికి మనలో నుంచే ఒక ప్రపంచం బయటికి వచ్చి కనిపించింది. అలాగే ఈ జీవితంలో కూడా పరిశుద్ధమైన మన ఆత్మచైతన్యాన్ని మనం మరచిపోయాము. అదే మాయ, అజ్ఞానం. ఈ మాయా ప్రభావం వల్లనే మన స్వరూపంలోనే అవ్యక్తంగా ఉన్న జగత్తు వ్యక్తమై మనకు బాహ్యంగా ఇలా భాసిస్తున్నది. ఈ భాసించటమే మనకు సమస్య అయి కూచుంది.
ఇప్పుడీ సమస్య తీరాలంటే ఈ భాసించటానికేది మూలమో అది నిర్మూలమై పోవాలి. అది ఏదో గాదు అజ్ఞానమేనని పేర్కొన్నాము.
Page 18
