ముఖావలోకనము
ముఖావలోకనము
లలితాష్టోత్తర రహస్యార్థమని ఈ గ్రంధానికి నేను పెట్టిన పేరు. లోకానతీత్య లలతే లలలితా తేన సోచ్యతే. లోకాలన్నిటికీ అతీతమైనదేదో అది లలిత. అలాటి దేవీస్వరూపాన్ని బోధిస్తుందీ గ్రంధం . దేవనమంటే ప్రకాశమనీ క్రీడించటమని కూడా అర్థమే. చైతన్యమనేది నిత్య ప్రకాశ శీలమైనది గనుక అది దేవ. అదే నామరూపాత్మకమైన జగద్రూపంగా పరిణమించి దానితో క్రీడిస్తే అది దేవి. దేవుని తాలూకు శక్తినే దేవి అన్నారు. శక్తి శక్తిమతో రభేదః . శక్తికీ శక్తి మంతుడికీ తేడా లేదు. రెండూ నిరాకారాలే అయినప్పుడు తేడా ఎలా ఉండగలదు. కనుక ఏది దేవుడో అదే దేవి. ఏది దేవియో అదే దేవుడు. నిరాకారమైన తత్త్వం గనుకనే లింగభేదం కూడా లేదు. నైవశ్రీ నపుమానేష అని ఉపనిషత్తు ఘోషిస్తున్నది. అయినా శక్తిరూపిణి అయిన దేవిని శ్రీగానూ శివరూపుడైన దేవుని పురుషుడు గానూ పేర్కొంటున్నారు లోకులు. దానికి కారణమేమంటే శక్తి ఎప్పుడూ అచేతనం గనుక తన పాటికి తాను స్వతంత్రంగా ఉండలేదు. చైతన్య రూపమైన శివతత్త్వాన్ని ఆశ్రయుంచి ఉండాలి. అలా ఆశ్రయించి మెలగటం శ్రీ లక్షణం గనుక లోక సామాన్యాన్ని బట్టి శక్తిని స్త్రీ రూపంగానూ దానికి ఆశ్రయమిచ్చే శివతత్త్వాన్ని పురుష రూపంగానూ భావించటం జరిగింది.
కాని ఒక విశేషమేమంటే గుణప్రధాన భావాన్ని బట్టి శాస్త్రజ్ఞు లీరెండింటికీ భేదం చెబుతుంటారు. శివతత్త్వాన్ని ప్రధానంగా భావించి చెబితే శక్తి దానికి గుణీభూతమవుతుంది. శక్తికి ప్రాధాన్యమిచ్చి చెబితే
Page 1
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు